Een reisverhaal door het landschap van recht en onrecht

Op mijn reis door vele landen zag ik uw hemelse gestalte veranderen. In Babylon, Heliopolis, Rome en Athene, in Constantinopel en Ankara, in New York en Moskou, in Parijs, Brussel, Den Haag en Jeruzalem, overal ter wereld zag ik het. Van een waardige, gesluierde godin, die eens rechtopstaand oordeelde, zonder aanzien des persoons, het zwaard van geestkracht in de hand, de weegschaal van daad en gevolg in balans, zag ik u veranderen in een schimmige gestalte, die zich voortaan zonder sluier verborg, achter steeds dikker wordende wetboeken, van wetgeleerden en schriftgeleerden, zag ik het zwaard van partijdigheid, de weegschaal uit balans.

Toen u nog de godin van het recht was, afgestemd op de kosmische wet van oorzaak en gevolg, zag ik het grote mededogen, dat zich achter uw sluier verborg, van waaruit u, na wikken en wegen, uw vonnis voltrok, en hun die onrecht begingen, de spiegel voorhield, van de gevolgen van hun daden. 
In het wisselend decor van de wereld wisselde ook u regelmatig van rol. Toen harde en donkere geluiden uit schorre kelen klonken, demonen slag leverden met strijders voor de waarheid, goden en giganten elkaar bestreden, tempels van het recht bouwvallig werden, zag ik de weegschaal van het recht bezwijken onder het gewicht van onrecht.

Nu eens zag ik u verschuilen achter godsdienstige wetten en plichten, dan weer heulen met priesters van onderdrukking, luisteren naar inquisiteurs, kruistochtridders, religieuze machthebbers, papen en presidenten, verdorven lieden die steun zochten bij valse goden, gebeeldhouwd in vergane tijd.
Soms hoorde ik u een oordeel vellen over zwakken en zieken, over armlastigen en verdwaalden, zag ik dat u onderscheid maakte tussen mensen van rang en stand, van afkomst en status, van verschillende kleur en taal, zag ik hoe u bereid was u te tooien in de scharlaken mantel van ontucht en het recht verkrachtte.

Terwijl mensen kreupel door de straten liepen, zat u op een vergulde troon naast de vorsten van deze wereld, bedwelmd door de roes van wereldse macht. Steeds meer volgde u de adviezen op van de machtigen en de rijken der aarde, werd u van de rechtschapen Vrouwe Justitia de hoer van de prinsen der duisternis. Onder de naam van het recht zaaide u splitsing en verdeeldheid waarbij sierlijke toga’s van macht zich ritselend om u heen bewogen en protserige pruiken van lang, krullend haar perkamenten gezichten vol leugens verborgen.
Uw aura van licht verbleekte in de naderende wereldnacht, uw gerechtshoven en tribunalen zijn steeds meer in handen gevallen van overspelige machten achter het wereldtoneel, van hen die regeringen regeren, van hen die vaak een dubbelleven leiden, van adviseurs die leven van de adem van bedrog.

Uw stilzwijgen werd groter en groter naarmate oorlog, foltering, onderdrukking, slavernij, apartheid, armoede, uitbuiting, economisch bedrog, diefstal, geweld, seksueel misbruik, grove leugens en terreur over heel de wereld toenamen en kreten van lijden overal hoorbaar waren. Zelfs binnen de tempels van het recht is het onrecht al binnengeslopen en dreigen de lichtende zuilen van de waarheid bedolven te worden onder de grijze as van de leugen.
Vrouwe Justitia, hoort u dan niet dat zij die de waarheid spreken voor leugenaar worden uitgemaakt, veroordeeld worden door het kromzwaard van zogenaamd recht? Merkt u dan niet dat de machtigen der aarde zich verschuilen achter eigen gemaakte wetten die zij u vanuit hun duistere en geheime plaatsen dicteren?

Vrouwe Justitia, ziet u niet hoe premiers en monarchen, dictators en oligarchen, bankiers en farmaceuten, drugsbaronnen, oliemagnaten en wapenhandelaren, kindermisbruikers en sporthelden, politici en priesters, inspecteurs, deurwaarders en cipiers, juristen, advocaten en procureurs, officieren van justitie en rechters u steeds meer gekneveld hebben, de teugels van het recht in hun handen namen, en u mennen voor de koets van hun leugens?

Vrouwe Justitia, ziet u dan niet de ontelbare ogen die u aanklagen vanuit vertrapt recht, omdat u maar al te vaak onrecht zegevieren laat in theatrale schijnprocessen? Zie u dan niet hoe het leger van onschuldig veroordeelden dagelijks groeit? Dit leger draagt geen wapens, maar vaandels van waarachtigheid. Het wandelt vreedzaam door stegen en straten,door stegen en straten, door provincies en landen. Wacht het op een nieuwe Émile Zola die zal roepen: ‘Vrouwe Justitia, j’accuse’?

Vrouwe Justitia, ik heb een droom. Een droom dat u weer opstaat in waardigheid, de sluier van licht en waarachtigheid weer volwaardig draagt en vanuit de kracht van de onmetelijke geest nimmermeer mensen oordeelt of veroordeelt die strijden tegen onrecht, die opkomen voor het heil der levende wezens, die klokken luiden in dorpen, steden en landen – mensen waarvan u diep in uw hart weet dat zij een rechtvaardige strijd voeren, trouw aan het leven.
Vrouwe Justitia, ik heb een droom. Een droom waarin ik u zie oprijzen uit het graf van de in ontbinding zijnde rechten van de mens, gekleed in de onkreukbare mantel van eerbaarheid, gerespecteerd door alle mensen, die niet meer gevraagd worden om voor u recht te gaan staan als u de rechtszaal van de wereld binnentreedt. Immers, u staat nu op voor hen, in naam van het recht, de wijsheid en het mededogen.

Vrouwe Justitia, zal eens de tijd aanbreken dat uw rol vervuld is, dat alle rechtszalen en wetboeken gesloten kunnen worden, omdat het in het hart van ieder mens geschreven recht, het eeuwige licht der waarheid, zegevieren zal?

© Marcel Messing