Veel mensen maken zich zorgen over de situatie in de wereld: het klimaat, de financiële crisis, het toenemend geweld, oorlogen, onverdraagzaamheid tussen de godsdiensten, epidemieën…
Velen zoeken hun toevlucht in een ander land, trekken naar de bergen of zelfs naar een ander werelddeel. Anderen verhuizen in eigen land op zoek naar een ‘veiliger’ plaats. Weer anderen bouwen een schuilkelder en slaan grote voorraden voedsel in, terwijl ze hun goud- en zilverstaafjes goed bewaken.
Dit alles is gebaseerd op angst en overlevingsdrift. Zeker, het is wijs om een aantal voorzorgsmaatregelen te treffen voor moeilijke tijden, maar vermijd te allen tijde paniek. Tot het uiterste willen gaan om te overleven, zelfs ten koste van anderen, getuigt niet van spirituele kracht. Natuurlijk, het leven is kostbaar en sacraal, maar als het geleefd wordt ten koste van ander leven, verspelen we die spirituele kracht en daarmee uiteindelijk ons geluk. Waar het om gaat, is vertrouwen, loslaten, weten dat de dood niet het einde is en dat je de dood niet kunt ontvluchten als het je tijd is. Misschien dat het bekende verhaaltje ‘De Tuinman en de Dood’ ons tot nadenken mag stemmen.
De Tuinman en de Dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: ‘Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan.
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!’
Vanmiddag – lang reeds was hij heengespoed –
Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet.
‘Waarom’, zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
‘Hebt gij vanmorgen vroeg mijn knecht gedreigd?’
Glimlachend antwoordt hij: ‘Geen dreiging was ’t,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan,
Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.’
Uit: Verzameld Werk van P.N. van Eyck (1887-1954)
Afbeelding: uit de Gutenberg Bijbel